To wszystko było zbyt intensywne,
by miało szansę przetrwać.
Taka miłość, jak nasza
nie istnieje.
Taka miłość, jak moja,
bo ty nie mogłeś czuć,
nie byłeś zdolny do miłości,
nie do mnie.
Teraz pozwól mi odejść.
Delikatnie, subtelnie, po cichu
-oddalę się.
Nie chcę krzyku rozpaczy
i hałasu roztrzaskanego serca.
Wystarczy mi bezszelestne pęknięcie
i głuchy odgłos tłukących się szklanych uczuć.
Nie podążaj za mną,
nie pojawiaj się.
Zniknij, spłoń, utoń, wymaż się.
Pozwól mi odejść.
Żegnaj.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz